پانسی

همین قدر بهتون بگم که مثل هزار تا جوان ایرانی دیگه که دنبال کار و پیشرفت و اینجور مزخرفات هستن برای خودم یه رزومه درست کردم فرستادم توی لینکدین و خلاصه سرتون و درد نیارم الان شدم همکار یه جماعت ترک که زمین تا آسمون توفیر دارن با ما ایرانیا

یعنی میخوام بگم هرکی میگه فرهنگ ترک‌ها نزدیک به فرهنگ ایرانیاست داره دروغ میگه باور نکنید

اولا بین خودشون که دو دسته هستن یه دسته مذهبی افراطی که طرف دارای رئیس جمهورن و قالبا سواد درست حسابی هم ندارن

دسته‌ی دوم که به خودشون میگن الله سیز یا همون بدون خدا که جان فدا‌های آتاترک بزرگ هستن

از همین الان دسته‌ی اول رو کلا فاکتور بگیرید چون نه قابل صحبت هستن نه قابل معاشرت دسته‌ی دوم هم که از اون طرف پشت بوم افتادن پایین کلا خدا و پیغمبر نمیشناسن و کلا به هیچ چیزی اعتقاد ندارن به جز آتاترک

خلاصه منم افتادم درست وسطشون

حالا بگم براتون از نحوه‌ی کار کردن اینا

صبح تا میان اول چایی میخورن بعد میرن یوتوب بعد میرن سیگار. دوباره چای سیگار. سه ساعت بعد یه دونه ایمیل میخونن بعد سیگار بعد دور هم جمع میشن و بحث سیاسی میکنن تا وقت ناهار دو و نیم ساعت ناهار میخورن دوباره چای بحث سیگار چای سیگار چای بحث و تمام

باور کنید عین واقعیت و گفتم درست همون چیزی رو که دیدم و تجربه کردم

یادمه وقتی توی ایران کار میکردیم هر روز و هر هفته جلسه داشتیم برنامه ریزی میکردیم سعی و خطا میکردیم مدام در حال تغییر و بهتر شدن بودیم و خودمون احساس میکردیم که داریم پیشرفت میکنیم و این حال ما رو خوب میکرد.

دلم تنگ شده...

یادش بخیر چهار یا پنج سال پیش بود که توی اداره‌‌‌ای توو ایران کار میکردم هر روز همه مون سر ساعت میومدیم کارت و اثر انگشت میزدیم و روزی 8 ساعت هم کار میکردیم

اون زمانا دانشجو هم بودم و سرشار از یک انرژی وصف نشدنی. صبح تا شب دنبال یاد گیری و کلاس و رقابت و کل کل بودیم. همه مون‌ها نه فقط من کلا ایرونی جماعت همین بود

توی شرکت اگه زیراب زنی بود رقابت هم بود درسته پول زیادی به ما نمیدادن ولی انصافا کار شرکت روی زمین نمیموند ماها کار میکردیم از صبح تا شب با انرژی شب هم با همکارا یا دوستای دانشگاه میرفتیم بیرون

تئاتر کنسرت سینما کافی شاپ رستوران

شب هم خسته و کوفته میرسیدیم خونه پا سریال و فیلم سینمایی

دلم تنگ شده...